Het verhaal van meneer Bunola

Verhalen

Ik was jarenlang kok op de grote vaart.

Verhalen

Ik was jarenlang kok op de grote vaart.

Meneer Bunola

Meneer Bunola (1934) woont nu ruim een jaar in de Westerkim. Zijn appartement is op de Kogge en vanuit zijn raam kijkt hij uit over de bouwwerkzaamheden. Hij vertelt over zijn geboorteland Mallorca, zijn jaren op de grote vaart en over de liefde van zijn leven.

“Als kind ben ik opgegroeid in de oorlogsjaren. Het waren zware jaren op Mallorca en wij hadden les bij de nonnetjes. Dat was beslist niet fijn. Ik herinner me het rietje waarmee ze op onze handen sloegen als we iets fout deden. Daar heb ik geen goede herinneringen aan. Op m’n 20e ben ik naar zee vertrokken. In de loop van mijn leven ben ik nog wel vaak op vakantie geweest naar mijn familie op Mallorca. Dat vond ik prachtig en ik zou er nog graag een keer naar toe gaan.

“Christina was de liefde van m’n leven. Ik mis haar nog elke dag”

Grote vaart

Ik ben jarenlang kok op de grote vaart geweest. Op grote containerschepen ben ik de hele wereld over gevaren. Van Ierland naar Australië en van Beiroet naar Zuid Korea: ik heb het allemaal gezien. Ik herinner me dat we een keer pech hadden met het schip en dat we wekenlang op halve kracht hebben gevaren met vier cilinders in plaats van acht. Wat duurde die tocht lang. Later voer ik op kleinere handelsschepen, maar mijn hart lag bij de grote vaart.

Verliefd

Op een keer lag ik in het ziekenhuis en zag daar een hele lieve verpleegster. Ik was direct verliefd op Christina, maar onze communicatie was best moeilijk. Via mijn spaans-nederlandse woordenboeken probeerde ik haar duidelijk te maken wat ik wilde zeggen. We zijn getrouwd, hebben een zoon en een dochter gekregen en vier kleinkinderen. Gelukkig wonen ze allemaal in de buurt. Tot mijn grote verdriet is Christina op 53-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Ik mis haar nog elke dag.

Ruimte van de zee

Ik merk dat ik veel vergeet en mijn gedachten gaan vaak weer naar zee. Wat heb ik daar mooie herinneringen aan. Niet tussen vier muren, maar in de ruimte van de zee en de lucht voel ik mij goed.”