Margreeth Smit woont bijna 4 jaar in de Westerkim. Zij heeft een appartement op het Anker. “Vanuit mijn appartement vlak bij de hoofdingang van de Westerkim zie ik alle medewerkers, vrijwilligers en bezoekers binnenkomen. Het is fijn met zoveel reuring voor m’n raam. Ik zwaai graag even naar iedereen en krijg vaak een vrolijke zwaai terug. Dat maakt me blij.
Verhalen
Een zwaai maakt me blij”
Het verhaal van mevrouw Smit
Hilligersberg
Het was 1930 toen ik geboren werd in Hilligersberg bij Rotterdam. Ik was de middelste van drie kinderen en had twee broers. Helaas zijn deze beide al overleden. Zelf hebben mijn man en ik drie zoons gekregen. Mijn man woont in Drijber, dat is dichtbij. Onze zoons wonen verder weg: in Den Haag en Rotterdam.
“We hebben geweldige tijden gehad in verre landen als Nieuw Guinea, Madagaskar en Srilanka”
Verre landen
Mijn man is vaak uitgezonden naar verre landen. Zo hebben wij in Nieuw Guinea , Madagaskar, Indonesië en Srilanka gewoond. Dat waren geweldige tijden voor ons. In het begin ondersteunde ik mijn man bij zijn werk, maar toen we kinderen kregen bleef ik thuis om voor ze te zorgen. Dat was in die tijd heel normaal. Terug in Nederland maakten we met de kinderen reizen door Europa. Daar hebben we altijd erg van genoten.
Wandelen
Ik vind het heel fijn om buiten te zijn en te wandelen. Samen met een vrijwilliger of met onze zoons gaan we dan door het park. Dat is fijn en gelukkig is het nu weer mogelijk. Verder kijk ik graag natuurfilms met dieren en puzzel ik veel. Mijn tafel en vensterbank liggen altijd vol puzzelstukjes. Wat ik wel moeilijk vind is dat ik nu zo afhankelijk ben van anderen.”
