maandag 17 juli 2023

(G)oud/Go(u)d en nieuw – stemmen uit het verleden, die klinken in het heden

Vandaag:

Onder het lichte juk van Jezus (Mattëus 11: 28-30)

1e lied: U loof ik, Heer, met hart en ziel – Psalm 138: 1 en 4 (LvdK)

Bijbel: Matteüs 11: 28-30

28 Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven.

29 Neem mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.

30 Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Overdenking Onder het lichte juk van Jezus (Mattëus 11: 28-30)

Voor vandaag deel ik met u een zgn. “one-liner” van Jezus. One-liners zijn gevleugelde gezegden, die kernachtig iets onder woorden brengen. Van Jezus komt deze

uitdrukking/one-liner: neem mijn juk op…, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Een juk: dat droegen vroeger vaak twee paarden of twee ossen: samen trokken ze de ploeg, samen onder één juk.

Er werd een dwarsbalk over de ruggen van de trekdieren gelegd. Het dwong de dieren om rekening met elkaar te houden. Niet erg comfortabel, wel heel effectief.

Een juk. Voor ons is het een spreekwoord geworden voor: een zware last. Toen de Duitse bezetting voorbij was, zei men wel: “Het juk is verbroken”. Veel zaken in het leven kunnen als een last of juk op je drukken: zorgen en moeiten. Denk aan dingen die fout gaan, aan ziekten of lichamelijke beperkingen die je treffen, aan regels en wetten die je opgelegd worden. Je draagt ze als een juk op je schouder. Dat dragen van lasten is vermoeiend en kost veel energie. Velen van u weten ervan mee te praten. Ze kunnen je onrustig en zelfs angstig maken. Is er een weg die verlichting biedt voor uw lasten? Is er iemand bij wie je ermee terecht kunt? Iemand aan wie je je last óver kunt geven? Iemand die je kunt vertrouwen?

Aan ieder die vermoeid is en onder lasten gebukt gaan, geeft Jezus een uitnodiging. Hij nodigt u en mij uit om naar Hém te komen. Hij heeft ons iets te bieden: rust. Hoe ga je in op deze uitnodiging? Dat begint met ontdekken van wie Jezus echt is en hoe je door Hem in contact komt met God. Als je dat ontdekt, kun je je lasten naar Hem toe brengen en ze aan Hem overgeven. Een juk is een instrument om iets te dragen of te trekken. Dieren hadden ze; mensen vroeger ook. Denk aan de balk over je schouder als je vroeger bij de pomp ‘twee emmertjes water’ ging halen. Als je een eind ermee moest lopen, kon dat zwaar drukken…

Nu zegt Jezus: Neem mijn juk op je. Hoe kan dat? Niemand kan toch Jezus’ juk dragen? Al onze zonden die op Hem drukten, tijdens en m.n. aan het einde van zijn leven? Moet ik dat erbij nemen, naast mijn eigen lasten? Dat kan toch niet!? Daar word ik alleen maar méér moe en overbelast van.

Een opvallende uitnodiging van Jezus: neem mijn juk op je… Moet dat? Ja, zegt Jezus, want zo zal Ik je rust geven. Denk aan dat plaatje van de boer die ploegt met twee trekdieren onder één juk. Die dieren zijn in het dragen van dat juk dicht bij elkaar. Dat is zelfs nodig. Denk dan aan wat Jezus zegt: neem mijn juk op je. Dat is niet bedoeld om van alles op uw schouder te leggen, maar juist om sámen verder te gaan onder dat ene juk! Dicht bij elkaar: u en Jezus, uw Heer.

Jezus zegt: mijn juk is zacht en mijn last licht. Zacht wil zeggen dat Jezus het goede met u voor heeft. Wat Hij aanreikt, is heilzaam. Licht wil zeggen dat Hij wil helpen om de last te verlichten en mee te dragen. Een uitnodiging van Jezus: zullen we samen verdergaan? Mag Ik meedragen, meehelpen, meetillen, je leren om sámen te dragen?

Jezus kwam niet om ons zware lasten op te leggen, maar juist om ze op zich te nemen. Wie Hem laat meedragen, leert te zijn als Jezus: zachtmoedig en nederig van hart. Zachtmoedigheid heeft te maken met vriendelijkheid, dienstbaarheid en geduld. Nederig worden is je trots, je wensen, verlangens loslaten en je overgeven aan Jezus. Dat betekent twee dingen: (1) zoals dieren onder één juk in dezelfde richting moeten gaan, zo moeten wij met de Here gaan en de weg die Hij leidt, aanvaarden. Anders loop je het risico zelf alles te moeten ‘trekken’. En (2) twee dieren onder één juk moeten dezelfde snelheid hebben, want anders gaat het juk schuren. Ook dit moeten we leren bij Jezus: als Hij ons in iets moeilijks leidt, verminderen we onze snelheid en worden we minder volgzaam. Het gaat schuren… God dienen is niet eenvoudig. God bespaart zijn kinderen niet altijd leed, moeite en kruis. Maar Hij die hét Kruis droeg, rust niet uit, maar draagt mee, zodat wij rust ontvangen. Hij weet: “valt de weg ons lang / zijn wij klein en bang / sterk ons, Heer, om zonder klagen / MET U ons kruis/ juk te dragen.” (naar Gezang 442. LvdK). Neem ’t mee voor deze week: God laat u niet alleen lopen met uw juk, hoe onzeker of ellendig u zich ook voelt. Ook al voelt ‘t soms zwaar, weet en geloof: God draagt met me mee. Amen

* Met dank o.a. aan ds. Arie van der Veer. Geloven in de toekomst. Bijbels dagboek (28 juni).

2e lied: Ga niet alleen door ’t leven, die last is u te zwaar! – Gezang 53 (JdH)

Gebed:

Here Jezus, wat is het rijk om U te kennen. U droeg zelf het zwaarste juk aller tijden: het kruis van de afwijzing door God en mensen, de last van onze zonden, van ons ongeloof en kleingeloof, van de dood. Dank U, dat U ons nooit alleen laat, al voelen we ons soms zo alleen en zo ellendig. Geef ons de rust, waarnaar we verlangen; verlicht ons leven en leer ons zachtmoedig en nederig te zijn in uw spoor. Daarom bidden we (met Gezang 463, LvdK)

“O Heer, die onze Vader zijt, / vergeef ons onze schuld. Wijs ons de weg der zaligheid, en laat ons hart door U geleid, / met liefde zijn vervuld.

Leg Heer, uw stille dauw van rust / op onze duisternis. Neem van ons hart de vrees de lust,

en maak ons innerlijk bewust, /hoe schoon uw vrede is.”

Sterk ons in de zomerse week die voor ons ligt: verlicht ons getob over onze gezondheid, onze eenzaamheid, ons opzien tegen de dood; ja, alles waaronder wij gebukt gaan. Zegen ons en wie ons lief zijn. Zegen onze medebewoners, medewerkers en vrijwilligers, ook al kennen we hen onderling lang niet allemaal. Dank U dat het gewone leven al meer mogelijk is, nu veel coronamaatregelen zijn versoepeld. Nu we weer de lach van de medewerkers kunnen zien, zonder mondkapjes. “Heer, ontferm U over ons, open uwe vaderarmen, stort uw zegen over ons, neem ons op in uw erbarmen. Eeuwig blijft uw trouw bestaan – laat ons niet verloren gaan.” Amen

Een goede week gewenst en tot ziens!

Door Klaas van Hoek, geestelijk verzorger De Westerkim